در سال‌های اخیر، با توجه به تحولات اقتصادی، رشد بیکاری و تقاضای روزافزون برای اشتغال غیررسمی، کسب‌وکارهای خانگی در ایران به‌عنوان یکی از ظرفیت‌های بالقوه برای توسعه پایدار و توانمندسازی اقشار مختلف جامعه، به‌ویژه زنان و جوانان، مطرح شده‌اند. این نوع فعالیت‌ها که با حداقل سرمایه اولیه و در بستر مسکونی شکل می‌گیرند، نه تنها به ایجاد درآمد کمک می‌کنند، بلکه بستری برای نوآوری و کارآفرینی نیز فراهم می‌آورند.